เข้าใจโลก....เข้าใจตัวเอง

ที่ประเทศจีน

- ฉันเห็นมหาสมุทรสุดลูกหูลูกตา ที่จักรพรรดิในสมัยก่อนสั่งให้คนขุดด้วยมือ และสร้างเรือหินอ่อนมหึมาไว้ให้มเหสีนั่งชมริมน้ำ
- เห็นคนงานในร้านขายของฝากร้านใหญ่ร้านนึง ที่ตะบี้ตะบันปักผ้า จนได้งานหัตถกรรม เร็วไม่แพ้ใช้จักร โดยที่ตาแทบจะไม่ต้องมอง
- ตอนเดินขึ้นกำแพงเมืองจีน แล้วต้องเดินหลบน้ำที่ไหลลงมาจากบันไดขั้นบน 
พอเงยหน้าดู จึงเห็นว่ามีเด็กเล็กๆคนนึงกำลังนั่งฉี่กลางบันได ใส่กางเกงที่เปิดช่องโหว่ตรงเป้าไว้แล้ว จะได้ฉี่หรืออึได้ตามสบาย (เด็กหลายคนใส่กางเกงแบบนี้)

ที่พระตะบอง กัมพูชา

- เด็กลูกชาวนาอายุไม่ถึง 8 ขวบ ตัวดำมอมแมม มีกล้าม ผอมเกร็ง แบกจอบพาฉันไปขุดหาแมงมุมยักษ์เพื่อเอามาทอดกิน
- ฉันนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ชาวบ้านคนเขมร โดยนั่งตะแกรงเหล็กท้ายรถ หันหน้าออกข้างซ้าย โดยมีเพื่อนอีกคนนั่งหันออกข้างขวา หลังชนกัน คนขี่พาลงหลุม ถนนขรุขระเข้าไปในทุ่งนา พาไปจับตั๊กแตน ทุกคนหัวเราะครื้นเครง

ที่โคลัมโบ ศรีลังกา

- ในขณะที่เราคิดว่าเท้าคือของต่ำ คนศรีลังกา ซึ่งมีศรัทธาในพุทธศาสนามาก นั่งกับพื้นดิน เหยียดขาตรงชี้ไปที่พระพุทธรูป มือไหว้สวดมนต์ นั่งอยู่อย่างนั้นได้เป็นวันๆ
- ตอนที่รถตุ๊กตุ๊กจอดรอ ส่งสายตาว่าอยากใช้บริการมั้ย ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ ส่ายยังไงก็ไม่ไป จนนึกได้ว่าที่นั่น ถ้าพยักหน้าแปลว่าไม่ ส่ายหน้าแปลว่าตกลง

ที่ออสเตรเลีย

- ไม่เคยเห็นดวงอาทิตย์ที่ไหนใหญ่เท่าที่ St. Kilda Beach ในเมลเบิร์นมาก่อน
- เวลาเดินไปตามถนนในใจกลางซิดนีย์ คนเอเชียเยอะมาก เม้ามอยใครให้ระวังจะเจอคนไทยตะปบกลางหลัง

ที่บาหลี

- ฉันเจอเจ้าของเกสเฮาท์ที่น่ารัก เป็นคุณพ่อยังหนุ่มที่เลี้ยงลูกสาววัยไม่กี่ขวบคนเดียว
ภรรยาเพิ่งเสียไป เขาเป็นพ่อที่น่ารัก เป็นเจ้าบ้านที่ดี พาขับรถพาฉันไปเที่ยว จอดซื้อก๋วยเตี๋ยวข้างทางให้กิน ไม่คิดเงิน ทำธุรกิจแบบเป็นมิตร สร้างเพื่อน หวังว่าวันนึงเขาจะเจอคู่ชีวิตที่ดีอีกครั้ง
- บาหลีเป็นเมืองฮิปปี้ไม่แพ้เชียงใหม่ มีโรงเรียนโยคะ ร้านอาหารเพื่อสุขภาพ ร้านขายของชำออร์แกนิคที่ delivery ตามบ้านด้วยมอเตอร์ไซต์

หลายครั้งได้ยินใครต่อใครบอกว่าการออกไปท่องเที่ยวเป็นการเปิดโลก

สำหรับตัวเอง มันเป็นการกลับมาทำความรู้จักตัวเอง เข้าใจผู้อื่น
ทำให้เราลดความเห็นแก่ตัว และเปิดโลกข้างในตัวเราด้วย

บ่อยครั้งเรามักคิดว่าชีวิตเราคือเรื่องใหญ่ สิ่งที่เราเชื่อ เรานับถือคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เราก้าวขาออกไปจากพื้นที่ที่สบายและปลอดภัย
เราจะได้เห็นว่าโลกนี้กว้างใหญ่มาก มีผู้คนหลากหลาย ต่างความคิด ความเชื่อ
ต่างภาษา

และสิ่งนี้แหละที่ทำให้เรากลัวและเริ่มสงสัยว่าสิ่งที่เราเชื่อมาตลอด...มันใช่รึเปล่า
เรายึดมันเป็นจริงเป็นจังได้มั้ย..

พอเราท่องเที่ยวบ่อยขึ้น เราจะค้นพบทางที่ชอบ
รู้ว่าตัวเองในสภาวะไม่ปลอดภัย เราโต้ตอบ แก้ไขมันยังไง
สุดท้ายเปลือกอัตตาที่ห่อหุ้มเราไว้ จะค่อยๆคลายออกมาทีละชั้น
เหมือนเปลือกหัวหอม.....ให้เราได้เห็นเนื้อในของตัวเอง

ขอบคุณเพื่อน ครอบครัว คนรัก และตัวเองที่ร่วมท่องเที่ยวด้วยกัน

เด็กประถม เจอกันที่พิพิธภัณฑ์ในศรีลังกา

ที่บาหลี คนนิยมเอาของทูนหัว

แก็งค์เด็กแฟนฉันชาวกัมพูชาเตรียมพาฉันไปเที่ยวท้องนา

พระใต้ต้นโพธิ์กลางเกาะที่โคลอมโบ

พระสไตล์พม่า ในสิงคโปร์

แสงไฟนีออนในถ้ำที่กุ้ยหลิน ประเทศจีน

นั่งดูฝรั่งเล่นเซิร์ฟที่ Bondi Beach, Sydney Australia

ทำสำเร็จแล้ว ปีนเขา Sirigiya ที่เมือง Kandy ด้วยแรงกล้วย 1 ลูกถ้วน

ไหว้พระที่ศรีลังกา

เซียนขุดแมงมุมจากพระตะบอง

เตรียมซ้อนมอเตอร์ไซค์เข้านาในพระตะบอง

ความรุ่งเรืองของสุโขทัย

 นักเรียนเก๊กท่าถ่ายรูปที่โคลอมโบ

 ตลาด pettah ในเมืองแคนดี้

ล่องเรือในกุ้ยหลิน

 อาบน้ำศักดิ์สิทธิตามความเชื่อฮินดูในUbud, Bali

พระพิฆเนศที่ฉะเชิงเทรา